Zussen ruiken onraad bij plotseling aangepast testament: ’Moeder maakte de kerk ineens enige erfgenaam’

micheile-dot-com-lZ_4nPFKcV8-unsplash

Drie Limburgse zussen ontdekten per toeval dat hun 96-jarige moeder haar testament had aangepast en de dorpskerk tot enige erfgenaam had benoemd. Volgens de pastoor was dit haar laatste wil, de familie denkt daar anders over. Erflaters worden steeds ouder, maar tot welk moment zijn zij wilsbekwaam? Een vraag waar zowel nabestaanden als notarissen mee worstelen.

„Ik viel van mijn stoel toen ik het hoorde”, zegt de schoonzoon van de inmiddels overleden Limburgse, die namens de familie het woord doet. Hij wist dat de geestelijke vaak bij zijn schoonmoeder over de vloer kwam en dat de twee een hechte band hadden, maar was niet op de hoogte van de verandering in haar laatste wil.

De familie vermoedt dat de pastoor haar heeft overgehaald de dorpskerk tot enige erfgenaam én executeur te benoemen. „Hij is hiermee ver buiten zijn pastorale grenzen gegaan.”

Aangepast testament
De geestelijke zelf heeft een heel ander verhaal. „Mevrouw vertelde over de slechte relatie met haar kinderen aan wie het maar horen wilde. Ik vertrouw alleen jou, zei ze tegen mij.”
Het was haar wens haar dochters ieder een legitieme portie na te laten – het minimale bedrag waar kinderen recht op hebben – en de rest aan de parochie te geven. „Ze was bang dat zij de schenking zouden afkeuren, en benoemde daarom de kerk tot executeur. Dat komt vaker voor. Ik heb voorgesteld om bij leven de familie te informeren, maar dat wilde zij niet.”

Erflaters worden steeds ouder, maar niet iedereen blijft tot aan het einde even helder. Dat kan gevolgen hebben voor hun wilsbekwaamheid en kwetsbaarheid, stelt Lucienne van der Geld, directeur van Netwerk Notarissen en docent Erfrecht aan de Radboud Universiteit. Zij doet onderzoek naar wat notarissen kunnen doen als ze zo’n situatie niet vertrouwen en misbruik op de loer ligt.

Wilsbekwaam
Volgens de pastoor is het tegenovergestelde waar: de nabestaanden zeggen dat hun moeder ’in de war’ was, omdat de inhoud van het testament buiten hen om was veranderd en zij het niet eens waren met de inhoud. De aanpassing vond plaats in 2017, toen de oude dame 93 was. Dat de notaris de akte met haar heeft ondertekend, betekent dat zij haar cliënt op dat moment wilsbekwaam achtte.

De familie diende een klacht in bij de bisschop van Roermond, die gegrond werd verklaard. „Mensen laten al eeuwenlang na aan de kerk, en daar is niets mis mee”, zegt een woordvoerder van het bisdom. „Maar in dit geval was er discussie over de vraag of het wel helemaal vrijwillig was, dus hebben wij besloten om het geld en het executeurschap niet te accepteren.”

Er is destijds een klein onderzoek gedaan, waarin met betrokkenen is gesproken, maar niet met de vrouw zelf. „Sommige parochianen bevestigden het verhaal van de pastoor en de oude dame”, vertelt de zegsman.

Geen inzage notaris in medisch dossier
„Vaak is wel te merken of iemand iets is ingefluisterd, maar het kan ook lastig zijn om in te schatten of er sprake is van beïnvloeding”, zegt Lucienne van der Geld van Netwerk Notarissen.

„Het is soms ook onduidelijk of een cliënt nog weet wat hij wil en de gevolgen van beslissingen kan overzien. Daarbij is het ook nog eens een momentopname. Als notaris heb je geen inzage in medische dossiers. En je hebt beroepsgeheim, dus je kunt niet even de kinderen bellen om te zeggen dat hun moeder met een nieuwe erfgenaam is langs geweest.”

„We spreken altijd alleen met de cliënt, daar is nooit iemand bij”, vervolgt Van der Geld. „Als ik misbruik vermoed, ga ik ook wel eens bij de erflater thuis langs, het liefst onverwacht. Maar daar hangt wel een prijskaartje aan, het maakt een testament duurder.”

Protocol voor notaris rond erfenis
Er is een protocol voor dit soort situaties, maar dat is niet dwingend. Als een notaris twijfelt, kan hij of zij een arts of psycholoog inschakelen. Van der Geld pleit ervoor de notaris zelf beter uit te rusten, bijvoorbeeld door scholing. „Maar dit los je niet met één avondcursus op, eerder was dit nooit een onderwerp.”

De oude dame overleed uiteindelijk vorige zomer op 99-jarige leeftijd. Uit correspondentie blijkt dat de parochie in eerste instantie alleen het executeurschap afwees en het geld wel aanvaardde, terwijl dat niet zo was afgesproken. Pas na tussenkomst van het bisdom is de erfenis uiteindelijk afgewezen.

Beide partijen hebben het overigens over een ander bedrag. Volgens het bisdom en de pastoor gaat het om 3000 euro, volgens de familie was het veel meer.

De Limburgse had graag een begrafenis in de kerk gehad, maar dat verkregen de dochters niet meer over hun hart. „Al dit gedoe heeft nog steeds enorm veel impact op het rouwproces”, zegt de schoonzoon. De pastoor zal niet snel nog eens een erfenis accepteren. „Dat is het me niet waard.”

 

Bron: Telegraaf

Laat een reactie achter





Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.